نقطه ی آغازسیـــــــگارکشیدن هایم روزی بود که تو تَرکَــم کردی و سیگار درکَـــم کرد...
نقطه ی آغازسیـــــــگارکشیدن هایم روزی بود که تو تَرکَــم کردی و سیگار درکَـــم کرد...
تــَمآم هوآ رآ بو مـے کشم
چشم مـےدوزم
زل مـے زنم…
انگشتم رآ بر لبآنـــ ِ زمیـنـــ مے گذآرم:
” هــــیس ”
مـے خوآهم رد نفس هآیش بـہ گوش برسد…!
امآ
گوشم درد مـےگیرد از ایـنـــ همـہ بـے صدآیـے
دل تنگـے هآیم را مچالـہ مـے کنم و
پرت مـے کنم سمت آسمآنـــ !
دلوآپس تو مـے شوم
کـہ کجآے قصـہ مآنـــ سکوت کرده ایـے
کـہ تو رآ نمـے شنوم
رضا
سهشنبه 1 مرداد 1392 ساعت 01:48
سلام عموجون.وب خوبی داری
your web is very good
وای . . . سلام عموجون الهی فدات شم
ممنون از حضورت
" تـــــــــــــو"
ملــودی
کــدام تــرانــه ى عـــاشقــانــه ای
کــه تمـــام اشتیـــاقــم
بـــر وزن نگـــاهت
شعـــر مـى شــود!
بعضــــــی وقتا چیـــــــزی مینویسی فــــــقط برای یک نفـــــــر
امـــــــا دلت میگیرد
وقتی یـــــــادت می افتد که هـرکسی ممکن است بخــــــواند
جــــــــز آن یک نفـــــــــر. . . .
بچـــه کـــه بـــاشی از “نقـــاشی”هـــایتـــ هـــم مــی تــواننــد بـــه روحیـــاتــ و درونیـــاتتــ پی ببــرنـــد ، بـــزرگ کـــه مــی شـــوی از حــرفهـــایتـــ هـــم نمــی فهمنـــد تـــوی دلتــ چـــه خبـــر استــ !
سلام شما آقا رضای خودمونی؟؟؟؟؟؟یا یکی دیگه؟؟؟؟
سلام من دوستشم با اجازتون میخوام وبتونو لینک کنم
خانه مور مورش می شود
دیوار را برداشته اند
حیاط پاهایش را انداخته جلو
من
لباس هایم را
وخیابان انگار
تمام بودنم را
دست می کشد
امشب که بلرزید دل و بغض صدایت
آرام روان گشت دلت سوی خدایت
رفتی به در خانه آن قاضی حاجات
یاد آر مرا ملتمس لطف و دعایت
امشب شب قدر اوله التماس دعای بسیار
همیشه هم قافیه بوده اند، “ســ ـ ـیب” و “فریـ ـ ـب”!
همانند سیبی که آدم و حوا را فریب داد و حالـــا هم با هم میگوییم
“سیــــــــ ــب”
و دوربین های عکاسی را فریب میدهیمـــ
تا پنهان کنیم اندوهمان را پشت این لبخند مصنوعی…
مثل قالی نیمه تمام
به دارم کشیده ای
یا ببافم، یا بشکافم
اول و آخر که به پای تو میافتم
حس میکنم گم شده ام . . .
امّا تلخ تر اینکه ، کسی دنبالم هم نمی گردد . . .
خیلی قشنگ بود[:S004:]